De vieze vlek op spoor 9 is niet meer: leve de vieze vlek
Als je deze nieuwsbrief volgt, weet je allicht al dat de vieze vlek op spoor 9 van Den Haag Centraal niet meer is. Prorail heeft ongeveer een maand geleden de vlek verwijderd bij een renovatie van het station. Het perron is gefixt. De geliefde, vettig uitziende, maar kalkachtig aanvoelende vlek is foetsie. Onze vriend L., beheerder en bedenker van de Instagramaccount voor de vlek, mocht daarom onlangs van Prorail een stuk vlek in ontvangst nemen, in de vorm van een tegel met blindengeleideribbels en de karakteristieke kalkaanslag die de vlek de vlek maakte.
We belden L. op om nog eens te vragen wat er is gebeurd en wat de beste manier is om de vieze vlek te herdenken. Het fijne was dat we hem toch al wilden bellen, om enkele foto’s van andere vieze vlekken voor te leggen om te zien hoe die zich volgens L. verhielden tot de oorspronkelijke vieze vlek. Zo was het verlies ook een nieuw samenkomen, én een idee voor hoe je zo’n vlek die weg is nou herdenkt.
De Heemvriend: Wat doe je?
L.: “Ik eet een volle yoghurt met speltpuffs, wat chia, een appeltje, wat kaneel ook. Eet ik elke dag hoor. Soms zijn de puffs op en kan ik alleen door met het appeltje, en de zaden. Dan blijf ik er niet lang van overeind. Wat heb jij ontbeten?”
Ik heb havermout op met amandelmelk en verse vruchten.
“Overtroefd!”
Ok, maar vertel.
“Nou er was dus echt nieuws. Ik zal even voorlezen wat Prorail stuurde, enige tijd geleden. Ik was er toch erg blij mee. Ze stuurden: “Ha beste mensen van Vieze Vlek Spoor 9”.”
“Beste mensen van de communicatieafdeling van Viezevlekspoor9”
“Ja. “In het weekend van 9 en 10 maart gaan we aan het station van Den Haag werken en gaat, hou je vast, vieze vlek verdwijnen.” Ze zeiden niet ‘de vieze vlek’, maar ‘vieze vlek’. “We vroegen ons of jullie interesse hebben in afscheid nemen van vieze vlek en om een stukje vieze vlek op te halen na het werk.” Op tijd reageren schoot erbij in, ik dacht, ze gaan het 9 of 10 maart doen, en dan doen we iets met de camera erbij, maar voor ik dus de kans had goed en wel te reageren, was de vlek alweer weg.”
Een mens heeft nog meer te doen.
“Ja, maar dit vond ik toch wel jammer. Mijn telefoon was ook niet up-to-date, Instagram kon niet meer worden geüpdatet, dus dan mis je weleens wat.”
Hoe reageerden de mensen?
“Ik kreeg veel dm’s met huilende emoji’s. Mensen zijn ook wel verdeeld, want er zijn ook veel mensen die zeggen: eindelijk, weg ermee. Die mensen waren denk ik in de veronderstelling dat-ie glad was, en daarmee gevaarlijk.”
Oja, ik zag een post op Reddit over de vlek, daar was ook iemand die ’m als ‘vaseline-achtig’ omschreef. Die had er niet aan gevoeld. Ben je er rouwig om dat het klaar en afgelopen is met die vlek?
“Nee hoor, totaal niet. Ik heb niet dat hele heftige met de vlek. Die huil-emoji’s … zo’n band ben ik er dus nooit mee aangegaan.”
Er wordt veel aangedikt op het internet, er is ook geen genuanceerde emoji die milde melancholie uitdrukt.
“Een mild melancholische emoji zou wel mooi zijn. Maar mensen reageren met dingen als “Ik zou volgende maand gaan kijken”. Je hebt van die spotters. Die heb je gewoon.”
De vlek is van de mensen. Ken je trouwens het ratvormige gat in Chicago?
“Nee. Maar ik zoek het op. Ah ja, ik zie het. Ja, ja, ik zie het.”
Iets aan hoe we leven geeft behoefte aan zulke plekken.
“Daar moeten we van uitgaan. Ik denk alleen ook: stel dat dat ratvormige gat expres gemaakt was, dan zou het totaal oninteressant zijn.”
Ja! Denk je dat er nog een vlek komt met dezelfde status als de vieze vlek van spoor 9?
“Iemand in de dm zei: moet er niet een gedenksteentje komen voor de vieze vlek? Dat vond ik wel grappig. Misschien wat overdreven. Je kan de vlek oraal herdenken, maar een monument gaat veel langer mee dan een gedachte. Ik weet niet of dat is wat je wil. Ik weet ook niet of het een monument verdient, als je kijkt naar waarvoor echt monumenten worden neergezet. Het is geen struikelsteen, zullen we maar zeggen. Maar mensen openen wel socialmedia-accounts voor andere vlekken. Er is een ‘vieze vlek spoor 3’, over een vieze vlek in Eindhoven en een ‘Viezevlekarnhemcs’”
Hoe voelt dit voor jou? Is het nu klaar, volbracht?
“Ik weet het niet, hoor. Je kan die vlek wel opruimen, maar er begint alweer wat nieuws te druppelen, dus mensen zijn me al foto’s aan het toesturen van een nieuwe vlek die daar ontstaat.”
Wat, heeft Prorail niet de bron aangepakt? Gooien ze alles op de schop, behalve het lek in het dak? Lijkt mij sterk.
“Daar ga jij van uit. Ik denk dat het een hardnekkig lek is.”
Ik denk dat het het mooiste zou zijn als de vieze vlek voortleeft in de waarneming van andere vieze vlekken.
“Nou, oké, dan lijkt mij dat ook mooi.”
Ik wilde je nog foto’s laten zien van andere vieze vlekken die ik tegenkwam. Hier, in Nijmegen in een fietsenkelder bij het station:
“Roest, een kleurverwant van poep. Er zat vroeger roest op onze strandhanddoeken en dan komt de vergelijking nog weleens voorbij. Ik heb ook weleens tegen een muur langs het Oegstgeesterkanaal gescheten na een doosje sigaren te hebben gerookt in de Oude Harmonie te Leiden. Dat café had me ziek gemaakt. Ik associeer wat vrij, maar deze foto’s van roestvlekken roepen herinneringen op. Goeie vlekken Jan! Kan niet anders zeggen.”
Wat vind je van de rest van de foto’s?
“Eh, ja. Uh.”
“Deze lijkt bij de metro in Amsterdam te zitten. Ken je de Mandelbrotvorm? Daar doet-ie me aan denken. Op Arnhem Centraal doet-ie ook zoiets. Ik heb de vorm even opgezocht en het valt allemaal wel mee ook.”
En deze?
“Duidelijk een andere categorie. Het categoriseren van vlekken volgens een handige flowsheet zou me wat meer kunnen vertellen, maar het lijkt op morsen.”
Goed, bedankt voor je tijd. De vlek leeft voort in onze verbeelding en de publieke ruimte.
“Oké!”